Postoji jedan fenomen koji mnoge žene danas prepoznaju u vezama, a nekada je prolazio kao znak “posvećenosti” i ljubavi.
Reč je o mankeepingu – suptilnoj zameni uloga u kojoj žene postaju prijateljice, negovateljice i emocionalni terapeuti svojih partnera, često na sopstvenu štetu.
Dok su prethodne generacije muškaraca odrastale u kulturi gde su deljenje emocija i misli sa ženama bili tabu, današnji muškarci svoja osećanja sve češće prelivaju na partnerke. Rezultat? Žena se, nesvesno ili namerno, nalazi u ulozi koja prevazilazi uobičajenu podršku – od organizovanja zdravstvenih pregleda do planiranja rođendana, dok istovremeno vodi računa o deci i svakodnevnim obavezama.
Ono što je nekada smatrano “posvećenosti” – žena koja pokriva sve emocionalne potrebe muškarca – danas otvara pitanja o ravnoteži u vezi i o granicama između ljubavi i preteranog čuvanja. I dok podrška partneru nikada nije loša, problem nastaje kada je ona jednostrana i iscrpljujuća.
Studija Univerziteta Stanford iz 2024. godine, pod nazivom “Teorija mankeepinga: Kriza prijateljstva među muškarcima i povezana uloga žena u rodnoj neravnopravnosti”, potvrđuje ovaj trend. Istraživači ukazuju na nedostatak društvene podrške za muškarce, koju žene nesvesno nadoknađuju, često po cenu sopstvenog vremena i energije.
Čak i kada muškarci imaju društvo – recimo prijatelje za kafu ili pivo – žene često preuzimaju ulogu “domaće organizatorke”, planirajući događaje, dogovarajući obaveze i vodeći računa o svemu što partner ne planira sam. Kada se sve ovo sabere sa brigom o porodici i poslu, pritisak postaje neizdrživ i iscrpljujući, kako mentalno, tako i fizički.
Upravo zato je važno prepoznati fine granice između ljubavi, podrške i preteranog “čuvanja”. Ljubav nije zadatak koji jedna osoba sama nosi – to je igra u kojoj oba partnera zajedno stvaraju balans, poštovanje i međusobnu slobodu.
